Model Szulmana wyrażony jest wzorem:
\(\tau^{\frac{1}{n}}=\tau_y^{\frac{1}{n}}+\left(\eta_p^*\dot\gamma\right)^{\frac{1}{m}}\)
\(\tau^{\frac{1}{n}}=\tau_y^{\frac{1}{n}}+\left(\eta_p^*\dot\gamma\right)^{\frac{1}{m}}\)
gdzie:
\(\tau\) - naprężenie styczne \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(\tau_y\) - granica płynięcia \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(\dot\gamma\) - szybkość ścinania \([\cfrac{1}{s}]\),
\(\eta_p^*\) - lepkość wyznaczona doświadczalnie \([\cfrac{N\cdot s}{m^2}]\),
\(m\) - bezwymiarowy parametr reologiczny \([-]\),
\(n\) - bezwymiarowy parametr reologiczny \([-]\).
\(\tau\) - naprężenie styczne \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(\tau_y\) - granica płynięcia \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(\dot\gamma\) - szybkość ścinania \([\cfrac{1}{s}]\),
\(\eta_p^*\) - lepkość wyznaczona doświadczalnie \([\cfrac{N\cdot s}{m^2}]\),
\(m\) - bezwymiarowy parametr reologiczny \([-]\),
\(n\) - bezwymiarowy parametr reologiczny \([-]\).
Model Szulmana - wzór - jak stosować w praktyce?