Brama Krakowska

Brama Krakowska to skalna brama leżąca na obszarze Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej, w Ojcowskim Parku Narodowym, w Dolinie Prądnika. 

źródło: https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Plik:Brama_Krakowska_OPN7_(2).jpg

Administracyjnie Brama Krakowska leży w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Skała, w miejscowości Ojców. 

Nazwa związana jest z faktem, że kiedyś tamtędy prowadził często uczęszczany szlak handlowy, który łączył Śląsk z Krakowem. 
Brama jest zbudowana z wapieni skalistych (skały osadowe) odpornych na procesy niszczenia (erozji). Pomiędzy wapieniami skalistymi były wapienie uławicone. Skaliste mają dużą zwięzłość i bardzo wysoką odporność na procesy niszczenia, natomiast uławicone wręcz przeciwnie, łatwo ulegają niszczeniu.
Początkowo skały popękały tworząc spękania ciosowe, czyli szczeliny, które podzieliły je na regularne bloki skalne.

Później dostawała się w nie woda i „drążyła” coraz dalsze i większe szczeliny (erozja wodna). Woda zamarzając zwiększa swoją objętość, więc w szczelinach wywiera nacisk na ściany, co  powoduje rozszerzanie szczelin i porów skał.  Gdy lód topnieje z powrotem jest więcej miejsca. Skały poddane regularnie takim zmianom są systematycznie niszczone, ponieważ szczeliny robią się coraz większe i jeśli jakaś będzie tak wielka że obejmie większą część skały to ta część po prostu odpadnie. Jest to wietrzenie mrozowe (skała jest niszczona przez zmianę struktury zewnętrznej czyli np. odpadanie po kolei kolejnych jej  fragmentów; nie jest zmieniony skład chemiczny w porównaniu do skały początkowej )
Kolejnym czynnikiem jest krasowienie lub inaczej karbonatyzacja, która również zachodzi przy udziale wody. Jednak tutaj kluczowa jest również obecność w niej dwutlenku węgla (CO2). Węglan wapnia (CaCO3),  który buduje skały wapienne w połączeniu z dwutlenkiem węgla rozpuszczonym w wodzie zmienia się w kwaśny węglan wapnia, który jest łatwiej rozpuszczalny. Gdy jednak jest w wodzie za dużo wtedy zachodzą reakcje chemiczne i skały są rozpuszczane. 
Z tego powodu te skały, które mają więcej węglanu wapnia są bardziej podatne na procesy krasowienia, a te które go mają mniej ostały się do tej pory i nazywane są ostańcami. 
Jednym z ich przykładów są właśnie skały Bramy Krakowskiej. 

Lewa kolumna Bramy Krakowskiej  jest wyższa od prawej i jest bardziej spękana. Prawa kolumna wydaje się być jednym blokiem skalnym, w przeciwieństwie do lewej. Kolumny oddalone są od siebie około 8 metrów.  

Istnieje legenda, mówiąca, że ta odległość z roku na rok się zmniejsza i kiedy wreszcie dwie kolumny się zejdą nastąpi koniec świata. Z tego powodu wielu turystów przechodzących przez tą bramę skalną podpiera każdą kolumnę kijami, aby nie mogły się dalej przesunąć.