Współczesna islamizacja Europy - kierunki, przyczyny, konsekwencje

Współczesna islamizacja Europy to zjawisko masowego napływu imigrantów z krajów Bliskiego Wschodu oraz Północnej Afryki, w których dominującą religią jest islam.
Masowa imigracja zbiegła się w czasie z globalnym kryzysem ekonomicznym, którego konsekwencją było zaostrzenie stosunków międzynarodowych Stanów Zjednoczonych z Unią Europejską oraz Federacją Rosyjską. Podczas gdy poszczególne kraje Unii Europejskiej powinny uporać się z gospodarczymi skutkami kryzysu u ich progu stanęło kilka milionów imigrantów i uchodźców. Rozmiar zjawiska, struktura imigrantów i kierunki ich napływu okazały się to być zaskoczeniem dla Europy

Międzynarodowa Organizacja do spraw Migracji podaje, że od 2015 roku do Unii Europejskiej napłynęło ponad 832 tys. imigrantów.(dla porównania rok wcześniej było ich zaledwie 200 tys.)
Główne kraje pochodzenia to Syria, Afganistan, Libia, Sudan, Pakistan, Nigeria, Somalia, Irak, Tunezja, Maroko, Algieria, Indie, Pakistan, Bangladesz, Turcja
Najliczniejszą grupa są Syryjczycy (około 56 tys. w 2014 roku), drugą z kolei Irakijczycy (37 tys. w 2014 r.)

Kierunki migracyjne

Imigranci napływają głównie przez Maltę, Włochy i Grecję koncentrując się tam w największym stopniu.  Imigranci przedostawali się później do krajów tranzytowych tzw. bałkańskim szlakiem migracyjnym przez Węgry, Słowenię i Chorwację, które były kolejnymi państwami osiedlania się imigrantów.
Po zamknięciu przejścia granicznego na Węgrzech w połowie września 2015 r. ich fala  zaczęła się przemieszczać przez Chorwację  do Słowenii jako alternatywnego kraju. Stało się tak, gdyż na granicy węgierskiej wybudowano metalowe ogrodzenie, aby uniemożliwić im wstęp do kraju.
Dla imigrantów przybywających z terenów Bliskiego Wschodu szlaki migracyjne krzyżują się w Turcji w Stambule i stamtąd przedostają się oni do Bułgarii lub Grecji drogą lądową, lub drogą morską do Grecji.

Większość imigrantów obiera jako cel swojej wędrówki kraje Unii Europejskiej takie jak Niemcy, Wielka Brytania czy kraje skandynawskie.

Szlaki migracyjne

Czynniki fizycznogeograficzne, czyli układ lądów i mórz oraz ukształtowanie powierzchni warunkuje rozkład i przebieg poszczególnych szlaków migracyjnych. Migranci wybierają swoją drogę do krajów europejskich spośród 4 głównych szlaków, a są nimi zachodni szlak śródziemnomorski, centralny szlak śródziemnomorski, wschodni szlak śródziemnomorski, wschodni szlak afrykański. Ich przebieg oraz długość zależy od ukształtowania terenu na jakim są zlokalizowane.

Przyczyny migracji

Główną przyczyną są różnice pomiędzy krajami Europy, a krajami Bliskiego Wschodu i Północnej Afryki w aspekcie poziomu i jakości życia i związanym z nim poziomem bogactwa krajów i sytuacji gospodarczej.
Pod tym względem większość krajów muzułmańskich (poza Arabią Saudyjską, Kuwejtem i Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi) jest zacofana gospodarczo, co jest równoznaczne z niższym poziomem życia ich mieszkańców w porównaniu do krajów Zachodniej Europy (Francja, Niemcy, Wielka Brytania). Dodatkowo kraje arabskie maja dużo większą liczbę ludności niż kraje europejskie jednak nie przekłada się to na ich siłę ekonomiczną.
Dzieje się tak, ponieważ w tych krajach islam jest podstawą życia w każdej sferze. Nie jest to jedynie religia, ale cały system polityczno- prawny. Odzwierciedla się to w funkcjonowaniu społeczeństw. Gospodarki tych krajów są monokulturowe, w tym przypadku związane z występującym tam surowcem jakim jest ropa naftowa.
Fakt, że religia i państwo w tych krajach są ściśle ze sobą związane ma swoje konsekwencje w stanie finansowym państw, ponieważ (w  myśl Koranu) podatki pobierane są tylko od tzw. „niewiernych”. Również działalności gospodarcze nie uiszczają takowej opłaty na rzecz państwa.
Kraje europejskie natomiast rozwijają się w oparciu o kapitalizm, co generuje większe dochody. Wolny rynek niejako wymusza innowacyjność dzięki czemu następuje szybki postęp technologiczny. Rozdzielność religii od państwa nie hamuje rozwoju gospodarczego, gdyż nie są nią zdeterminowane wszystkie sfery życia. Sprzyja to rozwojowi na różnorodnych płaszczyznach krajów zwłaszcza ekonomicznej, gospodarczej i polityczno-prawnej. 
Bieda w wielu krajach islamskich takich jak Syria, Irak, Afganistan, Pakistan oraz wielu krajach afrykańskich czyli Erytrei, Nigerii, Mali, Gambii, Somalii jest jednym z wielu przyczyn wpływających na decyzję o  opuszczeniu kraju. Upatrują oni nadzieję w bogatych krajach Europejskich na lepsze warunki życia niż w krajach macierzystych.
Silna sakralizacja tych krajów powoduje swoiste jego zderzenie ze zmieniająca się rzeczywistością.

Dlatego też kraje Bliskiego Wschodu oraz Afryki Północnej są bardziej zacofane gospodarczo niż państwa europejskie.
Bardzo duża liczba populacji krajów o wysokim przyroście naturalnym powoduje duży udział ludzi młodych w ogóle społeczności. Gospodarka państw muzułmańskich nie jest w stanie zapewnić nowych miejsc pracy, aby zapewnić stabilny byt swym obywatelom. Generuje to duże bezrobocie. Mamy do czynienia z dominacją sektora państwowego, który nie jest dostatecznie wydajny, w konsekwencji czego dochodzi do marnotrawienia środków. Państwo jest jedynym inwestorem.
Swoją rolę odgrywają również tzw. „święte zasady”. Obowiązują one w gospodarkach muzułmańskich i wywodzą się bezpośrednio z Koranu.

Zakaz konsumpcjonizmu natomiast powoduje ograniczenie globalnego popytu, a to wpływa na produkcję krajową spowalniając wzrost gospodarczy.
Oczywistym jest, że system ekonomiczny państw muzułmańskich jest całkiem różny od europejskiego. Im wyżej rozwinięty kraj Unii Europejskiej, tym większa jest tam eskalacja problemu nadmiernego konsumpcjonizmu. Celem samym w sobie jest wspomniany wcześniej dobrobyt i chęć coraz większego bogacenia się. W wyniku tego procesu powstają coraz to nowsze firmy i korporacje, które dają pracę ludności aktywnej zawodowo. Jednak w wyniku problemów demograficznych Europy maleje liczba młodych, zdolnych do pracy. Zapotrzebowanie przewyższa możliwości demograficzne krajów starzejących się. Dlatego przedsiębiorstwa państw Europejskich zatrudniają obcokrajowców.

Jest to dla nich podwójnie korzystne i dodatkowo przynosi zyski dla samych imigrantów. Dostają oni wynagrodzenie kilkakrotnie wyższe niż w kraju swego pochodzenia, dzięki czemu mogą ustabilizować swoje życie w nowym miejscu życia, a firma, która ich zatrudnia zaoszczędzi, gdyż wynagrodzenie wypłacane obcokrajowcowi jest znacznie niższe niż obywatelowi kraju. Jednocześnie ma osobę tak samo wydajną jak reszta jego pracowników.
Jest to korzystna i atrakcyjna oferta dla muzułmanów, którzy przemieszczając się z kraju, w którym są diametralnie inne warunki codzienności, mogą się osiedlić, zapewniając sobie bardziej godne życie.

Dla imigrantów niezwykle atrakcyjnym jest uzyskanie opieki prawnej oraz schronienia i zapewnienie przez rządy państw Europy dogodnych warunków życia w postaci wysokich świadczeń socjalnych z tegoż tytułu. Wielu z osób przyjeżdżających do Europy jest po prostu imigrantami ekonomicznymi, którzy w myśl Konwencji Genewskiej nie powinni mieć zagwarantowanej prawnej opieki socjalnej krajów, do których napływają. Jest to dla nich bardzo atrakcyjny czynnik przyciągający, który w wielu przypadkach determinuje cel imigracji oraz zwiększa ilość osób migrujących. Wiedzą oni, że jeśli przyjadą do danego konkretnego kraju będą mieli zapewnione zabezpieczenie socjalne. 
Wysokość zasiłków jest różna dla krajów wspólnoty europejskiej, jednak wynosi znacznie więcej niż zasiłki dla przeciętnego obywatela danego kraju. Ponadto państwo przyjmujące ponosi koszty związane z zakwaterowaniem w nowym miejscu. Otrzymują oni również opiekę zdrowotną oraz społeczną.

Najwyższe świadczenia wypłacają Niemcy, dlatego jest to główny z celi wędrówki imigrantów ekonomicznych. Celem dla nich jest znalezienie lepszej pracy, a co za tym idzie wyższych zarobków i tym samym poprawy warunków życia w innym miejscu niż kraj pochodzenia. Upatrują oni w wysoko rozwiniętych krajach europejskich szansy na lepsze życie.

Początkowo prowadzona polityka całkowitej otwartości i poprawności politycznej   utwierdziła muzułmanów w oczekiwanej słabości państw zachodu i zachęciła ich zarówno do dalszego rozprzestrzeniania się jak i również do wywoływania większego chaosu wśród mieszkańców Europy. Nie dość, że czują się pewniej, bo widzą zamieszanie i przerażenie wśród wielu polityków Unii Europejskiej, to jeszcze dodatkowo w czasie, w którym państwa narzucające przyjmowanie islamistów innym krajom Unii, z dnia na dzień przekonywały się, że to nie jest dobry kierunek i nie prowadzi do niczego dobrego (czyli przed zamknięciem bądź zwiększeniem kontroli granic) setki tysięcy nielegalnych imigrantów już przekroczyło granicę cywilizacyjną i zasiedliło się w państwach europejskich dołączając do tych przybyłych wcześniej. Tym samym armia islamska na ziemiach cywilizacji zachodniej rozrosła się i nieprzerwanie to robi. Czują się bezkarni, gdyż wiedzą, że jeśli będzie ich jeszcze więcej przejęcie realnej władzy nad rządami i społeczeństwami nie będzie dla nich problemem. Jeśli napotkają opór, będzie on niewielki i z łatwością go pokonają.
 Zarówno Niemcy jak i Austria zażądały od wszystkich państw członkowskich całkowitego respektowania postanowień i traktatów. Jednak wewnątrz Unii zdania na ten temat są podzielone. Kraje takie jak Węgry, Republika Czeska, Rumunia, Polska uznały, że postanowienia te są „dyktaturą” państw silniejszych gospodarczo względem krajów słabszych.
Władze Węgier wyraźnie sprzeciwiły się prowadzonej polityce migracyjnej i w czerwcu 2015 roku rozpoczęto budowę muru oddzielającego ich od Serbii i Chorwacji, następnie wprowadzono zakaz udzielania azylów migrantom napływającym z państw bezpiecznych. Kolejno zamknięto granicę z Chorwacją. Kolejnym krokiem było wprowadzenie zasady, że na terytorium Węgier przedostać się może tylko osoba posiadająca status uchodźcy, a jeśli imigrant nieposiadający takiego statusu przekroczy granice państwa podlega karze pozbawienia wolności do 3 lat.
Premier Słowacji we wrześniu 2015 roku przywrócił kontrole graniczne. Podobnie władze Republiki Czeskiej, godząc się przyjmować uchodźców, a nie imigrantów ekonomicznych.
Rząd Słowenii początkowo podporządkowała się unijnej polityce otwartości przyjmując wszystkich muzułmanów, początkowo krytykując bardzo opozycyjną postawę Węgier wobec nich, jednak gdy sam doświadczył tego problemu w swoim państwie zdecydowano o budowie identycznego odgrodzenia od Chorwacji.
Zbiegło się to w czasie ze zwiększeniem świadomości przywódców krajów Unii Europejskiej wobec konsekwencji prowadzonej dotychczas polityki, którymi były głównie fale ataków terrorystycznych przeprowadzanych przez przybyłych imigrantów. Również Niemcy i Austria zdecydowały się przywrócić kontrolę na granicach swoich państw.

Konsekwencja migracji

Niewątpliwie napływ społeczeństw z krajów cywilizacji islamskiej zmienił i nadal zmienia sytuację demograficzną Europy zwłaszcza zachodniej, zwiększając ich liczbę ludności oraz współczynnik dzietności, ponieważ iż muzułmańskie rodziny praktykują model inny od rozpowszechnionego na zachodzie. Mają minimum 5 dzieci z jedną kobietą, a obowiązujące prawo szariatu pozwala im na posiadanie więcej niż jednej żony. W konsekwencji jeden muzułmanin może być ojcem około 20 dzieci, podczas gdy w społeczeństwach europejskich dominuje model rodziny 2+1, czyli jeden Europejczyk jest ojcem jednego lub maksymalnie kilkorga dzieci.
Równocześnie zmieni się również struktura etniczna i wyznaniowa. Islam rozprzestrzenia w Europie, jego wyznawców jest coraz więcej w każdym kraju, do którego migrują muzułmanie.