Wzór na depresję temperatury ma postać:
\(\Delta t_1=\cfrac{RT^2}{r}\cfrac{x}{1-ax}\)
\(\Delta t_1=\cfrac{RT^2}{r}\cfrac{x}{1-ax}\)
gdzie:
\(\Delta t_1\) - depresja temperatury \([K]\),
\(R\) - uniwersalna stała gazowa \([\cfrac{J}{kmol\cdot K}]\),
\(T\) - temperatura wrzenia \([K]\),
\(r\) - ciepło parowania \([\cfrac{J}{kg}]\),
\(x\) - stężenie roztworu \([\cfrac{kg}{kmol}]\),
\(a\) - stała wyznaczana doświadczalnie \([-]\).
\(\Delta t_1\) - depresja temperatury \([K]\),
\(R\) - uniwersalna stała gazowa \([\cfrac{J}{kmol\cdot K}]\),
\(T\) - temperatura wrzenia \([K]\),
\(r\) - ciepło parowania \([\cfrac{J}{kg}]\),
\(x\) - stężenie roztworu \([\cfrac{kg}{kmol}]\),
\(a\) - stała wyznaczana doświadczalnie \([-]\).
Wzór na depresję temperatury - jak stosować w praktyce?