Wzór na temperaturę powierzchni ożebrowanej chłodnicy powietrza ma postać:
\(t_s=\cfrac{t_M(1-0,5F)\omega+t_o(1-\omega)}{1-0,5F\omega}\)
\(t_s=\cfrac{t_M(1-0,5F)\omega+t_o(1-\omega)}{1-0,5F\omega}\)
gdzie:
\(t_s\) - temperatura powierzchni ożebrowanej chłodnicy powietrza \([^oC]\),
\(t_M\) - temperatura powietrza zmieszanego z powietrzem wewnętrznym \([^oC]\),
\(F\) - szacunkowa wartość współczynnika kontaktu (F=0,7÷0,8) \([-]\),
\(\omega\) - bezwymiarowy współczynnik (ω=0,25÷0,30) \([-]\),
\(t_o\) - temperatura parowania \([^oC]\).
\(t_s\) - temperatura powierzchni ożebrowanej chłodnicy powietrza \([^oC]\),
\(t_M\) - temperatura powietrza zmieszanego z powietrzem wewnętrznym \([^oC]\),
\(F\) - szacunkowa wartość współczynnika kontaktu (F=0,7÷0,8) \([-]\),
\(\omega\) - bezwymiarowy współczynnik (ω=0,25÷0,30) \([-]\),
\(t_o\) - temperatura parowania \([^oC]\).
Wzór na temperaturę powierzchni ożebrowanej chłodnicy powietrza - jak stosować w praktyce?