Wzór Beattie-Bridgmana ma postać:
\(Pv^2=RT\left[v+B_0\left(1-\cfrac{b}{v}\right)\right]\left[1-\cfrac{c}{vT^3}\right]-A_0\left(1 - \cfrac{a}{v}\right)\)
\(Pv^2=RT\left[v+B_0\left(1-\cfrac{b}{v}\right)\right]\left[1-\cfrac{c}{vT^3}\right]-A_0\left(1 - \cfrac{a}{v}\right)\)
gdzie:
\(P\)- ciśnienie \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(v\) - objętość \([m^3]\),
\(R\) - stała gazowa \(R=8,31434 [\cfrac{J}{kg\cdot K}]\),
\(T\) - temperatura \([K]\),
\(a\), \(b\), \(c\), \(A_0\), \(B_0\) - empirycznie wyznaczane stałe dla poszczególnych gazów.
\(P\)- ciśnienie \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(v\) - objętość \([m^3]\),
\(R\) - stała gazowa \(R=8,31434 [\cfrac{J}{kg\cdot K}]\),
\(T\) - temperatura \([K]\),
\(a\), \(b\), \(c\), \(A_0\), \(B_0\) - empirycznie wyznaczane stałe dla poszczególnych gazów.
Wzór Beattie-Bridgmana - jak stosować w praktyce?