Polityką fiskalną najprościej nazwać wszystkie czynności, których dokonuje rząd w zakresie wszelkich pieniędzy należących do państwa. Zatem dotyczy to polityki, zarządzania wszystkimi wpływami do Skarbu Państwa oraz wydatkami i dystrybucjami. Najkrócej więc dotyczy dochodów i wydatków państwa.
Aby jednak doszło do wydatków istotne są dochody, wpływy. Wszystkie dochody podaje art. 111 Ustawy o finansach publicznych. Są to m.in.: podatki i opłaty w części, która zgodnie z odrębnymi ustawami nie stanowi dochodów jednostek samorządu terytorialnego, przychodów państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych; cła; wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz banków państwowych; wpłaty z zysku Narodowego Banku Polskiego; dochody z najmu i dzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, dotyczące składników majątkowych Skarbu Państwa, o ile odrębne ustawy nie stanowią inaczej; odsetki od udzielonych z budżetu państwa pożyczek krajowych i zagranicznych; grzywny, mandaty i inne kary pieniężne; spadki, zapisy i darowizny w postaci pieniężnej na rzecz Skarbu Państwa; dochody ze sprzedaży majątku, rzeczy i praw; inne dochody określone w odrębnych ustawach lub umowach międzynarodowych.
Dystrybucja dochodów państwowych posiada trzy główne funkcje:
stabilizowania gospodarki – kapitał państwowy może w sposób pasywny (niejako bardziej zautomatyzowany) lub aktywny (reagujący na daną sytuację) regulować rynek oraz pobudzać aktywność gospodarczą, w ten obszar mogą wpisać się wszelkiego rodzaju progi podatkowe, dotacje na podnoszenie kwalifikacji, inwestowanie w procesy badawcze i innowacyjne,
alokacji – działa niejako poza mechanizmem rynkowym i dotyczy sektorów publicznych i prywatnych, przede wszystkim należy tutaj uwzględnić wszelkie instytucje związane ze szkolnictwem, ochroną zdrowia, ochroną narodową itd.,
redystrybucji – ta funkcja ma na uwadze pewnego rodzaju wyrównanie warunków życia w społeczeństwie, jeśli chodzi o dystrybucję dochodów to tutaj uwzględnione będą wszelkie zapomogi dla najuboższych, renty, a także wszelkie inne narzędzia mające na celu wpływanie na dysproporcje w społeczeństwie.
Polityka fiskalna danego kraju jest potężnym narzędziem, który może odegrać kluczową rolę w kształtowanie się zarówno wzrostu, jak i rozwoju gospodarczego. Jednak jest to mechanizm, który niewłaściwie zarządzany może wyrządzić także wiele szkód gospodarczych, a w konsekwencji prowadzić do wielu tragedii. Istotnym jest zatem, aby polityka fiskalna w roztropny i mądry sposób przekładała się na motywację i wspomaganie rozwoju gospodarki w danym państwie. Z jednej strony nie można przejmować za społeczeństwo odpowiedzialności gospodarczej, z drugiej nie należy też pozostawiać społeczeństwa bez nadzoru i wsparcia ze strony państwa. To odpowiedzialne zadanie powinno zostać udzielane wykwalifikowanym osób w państwie.
Polityka fiskalna Wasze opinie