Model Moore'a przedstawiony jest wzorem:
\(\Delta T=C\left[\cfrac{\mu W_iV}{\left(\bar{k}+k_1P_{e,1}\right)L}\right]\)
\(\Delta T=C\left[\cfrac{\mu W_iV}{\left(\bar{k}+k_1P_{e,1}\right)L}\right]\)
gdzie:
\(\Delta T\) - temperatura błyskowa,
\(\mu\) - współczynnik tarcia,
\(W_i\) - obciążenie przenoszone przez \(i\)-tą parę stykających się nierówności,
\(P_e,1\) - liczba Pecleta dla ruchomej powierzchni,
\(V\) - prędkość ślizgania,
\(\bar{k}\) - średnia wartość współczynnika przewodności cieplnej,
\(k_1\) - współczynnik przewodności cieplnej (dla ruchomej powierzchni),
\(L\) - długość strefy styku.
\(\Delta T\) - temperatura błyskowa,
\(\mu\) - współczynnik tarcia,
\(W_i\) - obciążenie przenoszone przez \(i\)-tą parę stykających się nierówności,
\(P_e,1\) - liczba Pecleta dla ruchomej powierzchni,
\(V\) - prędkość ślizgania,
\(\bar{k}\) - średnia wartość współczynnika przewodności cieplnej,
\(k_1\) - współczynnik przewodności cieplnej (dla ruchomej powierzchni),
\(L\) - długość strefy styku.
Wzór na model Moore'a - jak stosować w praktyce?