Eszkola

Wzór na powierzchnię grzejnika z ogniw wzór

Wzór na powierzchnię grzejnika z ogniw ma postać:

\(A_g=\cfrac{\left(\dot Q-\dot Q_z\right)\beta_1\cdot \beta_2\cdot \beta_3\cdot \beta_4}{c\cdot \Delta t_{ar}^{1+m}\cdot \varepsilon _{\Delta t}\cdot m_w^a}\)

gdzie:

\(A_g\) - powierzchnia grzejnika z ogniw \([m^2]\),

\(\dot Q\) - zapotrzebowanie na moc cieplną w pomieszczeniu ogrzewanym - straty ciepła \([W]\),

\(\dot Q_z\) - zyski mocy cieplnej w pomieszczeniu od pionów prowadzonych po wierzchu \([W]\),

\(\beta_1\) - współczynnik, za pomocą którego uwzględnia się liczbę ogniw \([-]\),

\(\beta_2\) - współczynnik, za pomocą którego uwzględnia się sposób obudowy grzejnika \([-]\),

\(\beta_3\) - współczynnik, za pomocą którego uwzględnia się usytuowanie grzejnika \([-]\),

\(\beta_4\) - współczynnik, za pomocą którego uwzględnia się sposób zasilania grzejnika \([-]\),

\(c\), \(m\),\(a\) - współczynniki charakterystyki cieplnej grzejnika wyznaczane doświadczalnie \([-]\),

\(\varepsilon_{\Delta t}\) - współczynnik poprawkowy do przeliczania średniej arytmetycznej na średnią potęgową różnicę temperatur \([-]\),

\(\Delta t_{ar}\) - średnia arytmetyczna różnica temperatury nośnika ciepła i powietrza wewnątrz pomieszczenia \([K]\).



Wzór na powierzchnię grzejnika z ogniw - jak stosować w praktyce?

1×2 =