Wzór na klasyczyny współczynnik ma postać:
\(SKE = \dfrac{n\Sigma(x_i - \bar{x})^3}{(n-1)(n-2)s^3}\)
gdzie:
\(SKE\) - współczynnik skośności
\(n\) - liczba obserwacji
\(x_i\) - wynik kolejnej obserwacji
\(\bar{x}\) - średnia
\(s\) - odchylenie standardowe
Aby obliczyć klasyczny współczynnik skośności należy w liczniku: od każdej obserwacji odjąć średnią arytmetyczną i te wyniki podnieść do sześcianu, następnie zsumować uzyskane wyniki i pomnożyć przez liczbę obserwacji; w mianowniku natomiast pomnożyć odchylenie standardowe podniesione do sześcianu przez liczbę obserwacji minus 1 i liczbę obserwacji minus 2. Następnie licznik podzielić przez mianownik. Należy przy tym zauważyć, że skośności nie można obliczyć dla liczby obserwacji mniejszej niż 3. W mianowniku otrzymamy 0 (dzielenie przez 0).
Wzory na pozycyjne współczynniki skośności mają postać:
Wzór I:
\(A = \dfrac{\mu - d}{s}\)
Wzór II:
\(A = \dfrac{Q_1 + Q_3 - 2Me}{2Q}\)
Wzór III:
\(A = 3*\dfrac{\mu - Me}{s}\)
gdzie:
\(A\) - pozycyjny współczynnik skośności
\(\mu\) - średnia
\(d\) - dominanta
\(Q_1\) - pierwszy kwartyl
\(Q_3\) - trzeci kwartyl
\(Me\) - mediana
\(s\) - odchylenie standardowe
\(Q\) - odchylenie ćwiartkowe
Wzór na współczynniki skośności - jak stosować w praktyce?